W mediach od pewnego czasu pojawiają się liczne wątki na temat zatrudniania przede wszystkim młodych osób na tzw. „umowach śmieciowych”, jednocześnie jako przykład takiej umowy – zawieranej zamiast zwyczajnej umowy o pracę – przedstawia się między innymi umowę o dzieło. Na czym polega umowa o dzieło i czym różni się od wspomnianej umowy o pracę? Jakie daje prawa i przywileje? Jakie obowiązki nakłada na strony? Umowa o dzieło jest umową cywilnoprawną, definiowaną przez Kodeks cywilny. Jest to pierwsza cecha odznaczająca ją od umowy o pracę – ta jest definiowana Kodeksem pracy. Umowa o dzieło jest określana umową rezultatu, jej celem jest bowiem osiągnięcie konkretnego efektu – wykonania określonej usługi, rzeczy czy utworu – dzieło może mieć charakter niematerialny. W umowie o dzieło przyjmujący zamówienie zobowiązuje się, że wykona wyszczególnione w niej dzieło, a zamawiający zobowiązuje się do zapłaty uzgodnionego wynagrodzenia. Oznacza to, że w umowie o dzieło musi zostać określony przedmiot umowy: czyli dzieło, które ma wykonać osoba realizująca umowę. Wysokość wynagrodzenia określona w umowie może być zarówno kwotowa, jak i opisowa – gdzie zamawiający określa swoje oczekiwania i opisuje za jakie dzieło byłby skłonny zapłacić większą sumę, a za jakie mniejszą (ważne chociażby w przypadku umów o dzieło z zakresu sztuki). Dziełem może być więc na przykład wykonanie usługi, przy określeniu rezultatu: nauczenie pewnej osoby konkretnych umiejętności, przeegzaminowanie jej, etc., jej efekt rezultat może być – jak już wspomniano – materialny albo niematerialny (utwór muzyczny, fotografia, napisanie programu komputerowego, organizacja konferencji, przyjęcia, koncertu). Ponieważ umowa o dzieło nie jest umową dotyczącą stosunku pracy, nie są z nią związane żadne przywileje pracownicze. Za wykonywanie umowy dzieło nie przysługują urlopy, świadczenia socjalne, nie jest ona objęta składkami ubezpieczeniowymi. Osoby wykonujące umowę o dzieło nie są również objęte „automatycznym” ubezpieczeniem zdrowotnym.
Archiwum kategorii: Bez kategorii
Umowa zlecenie
Umowa zlecenie jest kolejną – po umowie o dzieło – umową cywilnoprawną, wykorzystywaną często w zastępstwie umowy o pracę, dlatego też bywa określana jako tzw. „umowa śmieciowa”. Jednak umowa zlecenie różni się od umowy o dzieło, a różnice dzielące ją umowy o pracę są jeszcze poważniejsze. Zawieranie umowy zlecenia reguluje Kodeks cywilny (tak jak umowy o dzieło). Jednak umowa zlecenia jest określana jako umowa staranności – w przeciwieństwie do wspomnianej umowy o dzieło, która jest umową rezultatu. Różnica jest więc dość jasna – w umowie zleceniu chodzi o wykonywanie czynności z możliwie największą starannością, umowa o dzieło to wykonanie czynności, co oznacza osiągnięcie konkretnego efektu (to właśnie jest dzieło). Umowa zlecenie niekoniecznie więc musi prowadzić do osiągnięcia konkretnego rezultatu (bo to jest domena umowy o dzieło). Łączy się z tym kwestia wynagrodzenia, które w przypadku umowy zlecenia przysługuje już za samo tylko „staranne działanie”, a nie za rezultat tego działania. Oznacza to, że umowa zlecenie jest nieco szersza od umowy o dzieło i – pod względem swojego zakresu – bardziej niż umowa o dzieło podobna do umowy o pracę (mimo że różnic wobec umowy o pracę jest wiele). Jako że do umów zlecenia mają zastosowanie zapisy Kodeksu cywilnego, nie zaś Kodeksu pracy, zleceniobiorcy nie przysługują żadne przywileje typowe dla stosunku pracy (prawo do urlopu, okresu wypowiedzenia, płaca minimalna, określony czas pracy). Czynności w ramach umowy zlecenia w przeciwieństwie do pracy (wynikającej z umowy przewidzianej Kodeksem pracy) nie trzeba jednak wykonywać osobiście – można je podzlecać kolejnym wykonawcom. W umowie zlecenia w przeciwieństwie do umowy o pracę nie ma również konieczności wykonywania zadań w określonym miejscu. Następna różnica to osoba zleceniobiorcy: praca może być świadczona jedynie przez osobę fizyczną, zleceniobiorcą w umowie zlecenia może zostać zarówno osoba fizyczna, jak i osoby prawne a także inne podmioty posiadające zdolność do czynności prawnych (stowarzyszenia, fundacje). W przypadku umowy zlecenia nie występuje także mocny stosunek podporządkowania wobec zleceniodawcy/pracodawcy, charakterystyczny dla umów o pracę.
Praca Warszawa
Warszawa – jako miasto stołeczne oraz największe miasto w Polsce – jest także, co oczywiste, największym rynkiem pracy. W mieście tym siedziby mają duże firmy, wiele urzędów, instytucje państwowe ale także drobne przedsiębiorstwa usługowe czy handlowe. Wiadomo, wielka aglomeracja jest w sposób jasny miejscem obfitości pracy. Stolica stała się również miejscem marzeń dla licznych osób z pozostałej części kraju, chcących realizować się zawodowo, a przy tym jeszcze całkiem nieźle zarabiać. Nic więc dziwnego, że w większości serwisów internetowych, zwrot „praca warszawa” należy do fraz najczęściej wpisywanych w okienka wyszukiwarek ofert pracy. Dla wielu osób, szczególnie tych pochodzących z obszarów mocno dotkniętych bezrobociem, ale też bardziej ambitnych lub pragnących poznania „oddechu metropolii” zwrot „praca warszawa” brzmi niczym propozycja nowego życia. Stolica to przecież siedziba krajowych agend dużych, globalnych korporacji, central banków, instytucji finansowych, handlowych. W naszym kraju dodatkową rolę odgrywa mentalność odziedziczona po komunistycznym centralizmie i propagandzie, w których mieszkanie w Warszawie ma oddziaływanie niemal magiczne. Jednak prawdę mówiąc podstawową motywacją internautów wpisujących w oknach wyszukiwarek serwisów rekrutacyjnych zwrot „praca Warszawa” jest zdecydowanie strona finansowa pracy w największym polskim mieście. Jak wskazują statystyki, w mieście tym zarabia się po prostu dużo lepiej niż na analogicznych posadach nie tylko na tzw. „prowincji”, ale również w innych dużych metropoliach Polski (Krakowie, Łodzi, Wrocławiu, Katowicach czy Trójmieście). Stolica jest szczególnie atrakcyjna dla młodych osób szukających tam pracy. To duży i dynamiczny rynek pracy, pozwalający na błyskawiczny awans w karierze zawodowej ludziom zdolnym i pracowitym. Warszawa proponuje także znaczne dodatkowe atrakcje – możliwość aktywnego odpoczynku po pracy, liczne i różnorodne kluby, restauracje, bary.